شرق آسیا یکی از سریع‌ترین مناطق دارای رشد روزافزون در استفاده از فناوری­‌های هوشمند شهری است. انتظار می­‌رود هزینه‌های این بخش در این منطقه به 158 میلیارد دلار در سال 2022 برسد، این میزان براساس گزارش IDC تقریبا دوبرابر سال 2018 است. مناطق آسیا و اقیانوسیه، از جمله کشورهای چین و ژاپن، تقریبا 42درصد هزینه‌های سال 2018 را به خود اختصاص داده­‌اند. IDC خاطرنشان می­‌کند که سه حوزه از زیرمجموعه‌های هوشمندسازی شهری بیشترین کاربرد را درسال 2018 در شهرهای هوشمند دارا بوده­ است.

این موارد عبارتنداز: نظارت تصویری ثابت، حمل‌ونقل عمومی پیشرفته و روشنایی هوشمند در فضاهای شهری که تا سال 2022، مدیریت هوشمند ترافیک، احتمالا در جایگاه سوم به جای روشنایی هوشمند قرار خواهد‌ گرفت. IDC همچنین سریع‌ترین رشد را در حوزه‌های ارتباطات خودرو با سایر اشیا (V2X) و موارد پوشیدنی (Wearable) می‌بیند.

سوارپ بیسواس، مدیر بازرگانی و عملیات جانسون کنترل، به این موضوع اشاره می‌کند که نیازهای متنوعی در منطقه وجود دارد بیسواس می‌گوید: اولویت های مختلف در مورد استفاده از حوزه‌های شهر هوشمند در آسیا در بررسی شاخص‌های شهری در جانسون کنترل مورد توجه قرار‌ گرفت. او می‌افزاید نورپردازی خیابان‌ها با استفاده از LED، برنامه‌های توزیع انرژی و برنامه‌های ایجاد زیرساخت‌هایی با پهنای باند زیاد در کشورهای مورد مطالعه در آسیا می‌تواند انعکاسی از ورود به مراحل رو به گسترش توسعه شهر هوشمند در این منطقه باشد. در سراسر جهان، مطالعات جانسون کنترل نشان می‌دهد که در حدود 22 درصد از شهرهای مورد مطالعه، برنامه‌های شهر هوشمند در مرحله اجرایی می‌باشند، این در‌حالیست که این میزان در شهرهای آسیایی تنها 15 درصد است. سرمایه گذاری‌ها در حوزه شهر‌هوشمند در آسیا از طریق توسعه اقتصادی، بهبود امنیت عمومی و نیز تلاش جهت کاهش هزینه‌ها و افزایش پایداری شهری صورت می‌گیرد. در این نظرسنجی از نظرات 330 مدیر شهری از 20 کشور شامل کشورهای چین، هند، ژاپن و کره جنوبی استفاده شده است.

راه حل‌های محبوب شهر هوشمند در آسیا

براساس نظر بیسواس، اینترنت اشیا، تجزیه و تحلیل داده و هوش مصنوعی یادگیری ماشین 3روند مهم در چشم انداز 5 ساله آسیا می‌باشند. پیش‌بینی‌های بازیگران اصلی سایر صنایع مانند مشاوران نوآوری نیز نشان‌‌دهنده این مهم است که هزینه‌های اینترنت اشیا در آسیا از 10 بیلیون دلار در سال 2014 به 59 بیلیون دلار در سال 2020 خواهد رسید. انتظار می‌رود کره جنوبی و سنگاپور در بین 5 بازار جهانی و مصرف‌کننده اصلی صنعت اینترنت اشیا قرار گیرند.

بیسواس در بخش دیگری از صحبت‌های خود می‌افزاید: ” اینترنت اشیا می‌تواند به منظور بهبود بهره‌وری عملیاتی در یک شهر هوشمند مورد استفاده قرار گیرد. داده‌ها مستقیما از سنسورهای شهری جمع آوری شده و یا به‌منظور انجام مقاصدی دیگر به‌عنوان ورودی سنسورهای دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرند. با استفاده از تجزیه و تحلیل داده‌ها، این اطلاعات به‌صورت آزادانه در داخل شبکه شهری تبادل شده و سیستم‌های مختلف امکان بهره‌برداری و مدیریت این داده‌ها را با تاخیر صفر دارا می‌باشند. لذا میزان تولید نتایج ناخواسته به حداقل خواهد رسید. حتی کوچکترین میزان داده، از دمای داخل یک ساختمان تجاری گرفته تا تعداد ماشین‌های متوقف پشت چراغ راهنمایی، می‌توانند به‌منظور منتفع شدن شهروندان مورد استفاده قرار گیرند.”

یکی از توقعات کلیدی از زیرساخت یک شهر هوشمند، جوابگویی بدون وقفه و سریع به خواسته‌های کاربران شهری است. هوش مصنوعی به‌عنوان ابزاری سودمند در این خصوص می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. هوش مصنوعی این امکان را به ساختمان‌ها می‌دهد تا مقاصد کاربران را تشخیص داده و کمک شایانی به حل بسیار سریعتر مشکلات، با صرف هزینه و تلاش کمتر بنماید.

بیسواس خاطر‌نشان می‌کند: ” با ترکیب فناوری‌های اینترنت اشیا، سنسورهای پیشرفته، تجزیه و تحلیل داده بزرگ و ساختمان هوشمند می‌توان به صرفه‌جویی قابل ملاحظه‌ای دست یافت. برخی پیش‌بینی‌ها بیانگر میزان صرفه‌جویی تا 18 درصد در میزان کلی مصرف انرژی ساختمان‌ها می‌باشد. به‌عنوان مثال، تجهیزات گرمایش و تهویه مطبوع هوا همگی درحال تبدیل شدن به سیستم‌های براساس اینترنت اشیا می‌باشند که داده‌های تولید شده بر این بستر به صاحبان ساختمان امکان تصمیم گیری بهتر و افزایش بهره‌وری و کارایی را خواهد داد.”

چه راهکارهای دیگری قابل اجراست؟

دیدگاه بلند‌مدت در مورد توسعه شهری نیازمند طرح‌ریزی مناسب‌تر در خصوص شهر هوشمند می‌باشد. به‌عنوان مثال، نصب دوربین‌‌های نظارتی بر روی پایه‌های روشنایی شهری بدون هرگونه ارتباط فیبر‌نوری و یا نرم افزار تشخیص چهره، توانایی ایجاد فضایی براساس تکنولوژی‌های هوشمندانه را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد. شهرها نیازمند ایجاد شبکه فیبر نوری با سرعت و پهنای باند بالا به‌منظور پشتیبانی از سیستم‌های اینترنت اشیا و نیز سایر کاربردهای شهری مورد نیاز در آینده می‌باشند. ارتباطات و فناوری هدف نهایی شهرهای هوشمند نمی‌باشند، بلکه هدف نهایی از ایجاد یک شهر هوشمند، افزایش کیفیت زندگی شهروندان است.